داشتم این اواخر مقاله دیگری می نوشتم در باره تسخیر وال استریت، که اگر کامل شد، باز هم این را همینجا می گذارم. در حین بالا و پایین کردن سایت ها و مقاله ها، خیلی برام جالب بود که چقدر تعدد آرا و دیدگاه ها زیاد هست: از "استعاره به جهاد نفس" (خودت را تسخیر کن!) و "تجربه ای برای دموکراسی مشارکتی"، تا "فضای تازه برای "قانون گذاری و اداره". سعی کردم نمونه ای مشابه از این بررسی ها در سایت های ایرانی و به زبان فارسی پیدا کنم که نشد. حیف هم هست: تجربه منحصر به فردی بوده و هست که کم کم عینیت و وجود فیزیکیش دارد از بین می رود. در نتیجه، فرصت قرار گرفتن در جریان وقایع، و تماس گوشت و پوست زنده و نفس کشنده آن را به زودی از دست خواهیم داد.
خواستم اینجا اهمیت تجربه مستقیم این چنین "رخداد" هایی را به یاد خودم بیاورم، که از دستم نرود اگر فرصتی هست. با این که در کتابها، همیشه همه چیز هست. بهرحال، همان طور که "دلوز" می گوید، قرار گرفتن در موقعیت، درک بالاو پایین شدن ها و پیچ و تاب ها، دنیایی کاملا متفاوت است از آنکه بعدا از دور به پدیده ای نگاه کنیم.
No comments:
Post a Comment